Najistaknutiji europski stručnjak za homoseksualnost, pedofiliju i homoseksualce među katoličkim svećenstvom rekao je da gej ideologija zapravo “mrzi brak” i vidi Humanae Vitae kao svoga glavnoga neprijatelja.
Dr. Gerard van den Aardweg nedavno je izjavio pred uglednom skupinom pro-life prvaka koji su se iz cijelog svijeta okupili u Rimukako “gej ideologija proklamira da je gej seksualnost – uključujući njenu inherentnu poligamiju – prirodni instinkt, a da je vjerni brak bez kontracepcije neprirodan, što je dijametralno suprotno u odnosu na Humanae Vitae.”
Dok je istospolni “brak” predstavljen zapadnom svijetu kao nastavak konzervativnih – čak i kršćanskih vrijednosti – onu stvarnosti “mrzi brak, zbog ljubomore i pobune”.
“U onoj mjeri u kojoj je infiltrirao Crkvu”, nastavio je, “tu je kako bi eliminirao svoju glavnu prepreku, Humanae Vitae“.
“Ne vjerujte propagandi o plemenitom, vjernom, ljubavnom homoseksualnome„braku“ pobožnih katolika”, upozorio je van den Aardweg. To je ništa drugo nego “trik kako bi se prihvatio gej seks”.
Jednostavno rečeno, “homoseksualnost i pedofilna homoseksualnost” nisu samo “seksualna neuroza”, već su “bolesti duše”.
Van den Aardweg je nizozemski psiholog i psihoanalitičar koji je većinu njegove ugledne 50-godišnje karijere alarmirao o normalizaciji homoseksualnosti. Povijest i aktualni događaji i dalje dokazuju da je 100% u pravu.
Prateći podrijetlo kretanja prema normalizaciji gej seksa od kraja 19. stoljeća, dr. Van den Aardweg se brzo prebacio na sredinu dvadesetog stoljeća i dr. Alfreda Kinseya kojeg je opisao kao “seksualno zarobljenoga homoseksualaca” i “vjerojatno pedofila homoseksualaca”.
Kinsey je bio “kreator ideje o dehumanizacijidanašnjeg seksualnoga odgoja “, koji je bio opsjednut ukidanjem moralnih standarda društva temeljenih na normalnom braku kroz normaliziranje homoseksualnosti, pedofilije i incesta.”
Kinsey je smatrao da bi pobačaj trebao biti ozakonjen, a da su “masturbacija, kontracepcijski seks, preljub i prostitucija zdravi”, rekao je Kinsey, “Vjerni brak bio je neprirodan”, “homoseksualnost i sve seksualne abnormalnosti prirodne”.
“Kinsey se predstavljao da je veliki znanstvenik”, rekao je van den Aardweg, “ali njegove intenzivno proširene knjige” zapravo nisu ništa više od “gej propagande temeljene na lažnim istraživanjima”.
Dr. van den Aardweg također se usredotočio na Simone de Beauvoir, prijateljicu Jean-Paula Sartrea, majku radikalnog feminizma i rodne teorije.
“Bila je lezbijka, koja kako to često biva među lezbijkama”, nikada nije osjetila želju za djetetom i nije mogla zamisliti što potiče muškarca i ženu da to žele. “Osjećala je “gnušanje, strah i mržnju prema majčinstvu.”
“”Bebe su me ispunjavale užasom”, govorila je de Beauvoir. ‘Pogled na majku s djetetom koje je sisalo život iz njezine dojke … sve me je ispunjavalo odvratnošću’, istaknuo je van den Aardweg. “Poremećena ženstvenost koju je temeljila na njezinom lezbijstvu učinila ju je strastvenom pobunjenicom protiv braka i majčinstva, žestokimzagovarateljem kontracepcijskog seksa i pobačaja s destruktivnim utjecajem”.
Uspjeh normalizacije homoseksualnosti samo je napad protiv Humanae Vitae. “Taj uspjeh još je više zasjenio percepciju mnogih, posebno mladih generacija, moralne i psihičke degeneracije kontracepcijskih odnosa nasuprot ljepotama vjerne, na dijete usmjerene bračne ljubavi”.
“Jer, ako se službeno slave seksualni odnosi koji uključuju odvratne genitalne kontakte između dvojice muškaraca ili žena”, rekao je van den Aardweg”, a takve su veze – koje uopće nisu ni monogamne i uglavnom [neurotične] – dobile status “braka”, tada svaki sterilni heteroseksualni odnos postaje normalan.”
“Studija o učincima gej” braka u Skandinaviji zaključila je da je “proširena poruka da je brak zastario i da je gotovo bilo koji oblik obitelji … prihvatljiv”, nastavio je van den Aardweg. “Ovo nužno znači sve više kontracepcije”.
“Ukratko, svako odobrenje ili prijedlozi za odobravanjem lažnih gej ideologija potkopavaju učenja Humanae Vitae. Ipak, već oko pola stoljeća takvi se prijedlozi mogu naći u važnim dokumentima Katoličke crkve.”
Nedugo nakon što je gej lobi priAmeričkoj psihijatrijskoj asocijaciji “normalizirao” definiciju homoseksualnosti od “poremećaja” do “stanja”, Kongregacija za nauk vjere 1975. godine napisala je da postoji “razlika … među homoseksualcima čija je tendencija … prolazna ili bar nije neizlječiva, i homoseksualaca koji su definitivno zbog nekog urođenog instinkta … za koje se smatra da su neizlječivi”.
“Vatikanska Deklaracija nekritično je dala autoritet homoseksualnim dogmama o “tako rođenim”i”nepromjenjivim”, rekao je van den Aardweg. “Možda se radi samo o naivnosti, ali to je u svakom slučaju krivo neznanje i nesposobnost”, koje “nosi” ozbiljne posljedice”, nastavio je:
Umjesto da se suprotstavi fatalističkoj homoseksualnoj propagandi sekularnoga svijetaprema kojoj homoseksualne sklonosti moraju biti prihvaćene kao prirodna činjenica, autoritet Crkve nadolijeva više ulja na vatru. Umjesto da pomaže roditeljima da spriječe homoseksualnu orijentaciju svoje djece; umjesto da poučavaju roditelje o mudrosti prirodne ženstvenosti i muževnosti, kako u njihovim bračnim odnosima, tako iu odgojnim ulogama oca i majke, oni su [promicali] pasivnu i beznadnu poruku prihvaćanja i “to da se ništa ne može učiniti”.
Izjave o homoseksualnosti u izdanju Katekizma Katoličke crkve iz 1992. godine stvorili su “lažni dojam o homoseksualnosti kao složenom, dubokom otajstvu prirode, što je jedan od glavnih aduta homoseksualnih normalizatora”, istaknuo je van den Aardweg.
Još jedna izjava u Katekizmu iz 1992. godine “govori o”ne zanemarivom broju muškaraca i žena [s] dubokim homoseksualnim tendencijama”. Ali to se temeljilo na Kinseyevoj sada razotkrivenoj propagandi da je 10% muškog stanovništva homoseksualno, predstavljajući je tako pet puta učestalijom nego što je zapravo.
“Sve ne-moralne izjave o homoseksualnosti moraju biti uklonjene iz Katekizma”, rekao je van den Aardweg. “Kao u prispodobi, one su korovi, posijani među pšenicom zdrave doktrine dok su neki ljudi spavali”.
Dr. van den Aardweg tada je napravio zapanjujuću izjavu: “Retorika suosjećanja i melodrame u potpunosti je razvijena u kasnijim crkvenim dokumentima,” stvarajući “atmosferu u kojoj se prigovor na homoseksualnu praksu počinje osjećati nekršćanskim”.
“Primjer je” Poruka “američkih biskupa roditeljima (navodno) homoseksualne djece, Zauvijek naša djeca koja je objavljena 1997. godine”, rekao je. “Sve je to pastoralno udvaranje, dramatizacija i psiho-tepanje.”
Od novijih dokumenata je spomenuo:
Privremeni izvještaj vatikanske sinode o obitelji u 2014. godini nastavlja se u istom stilu prenemaganja koji je tipičan za homoseksualnu propagandu o žrtvoslovlju odbijenih homoseksualaca, ali sada je očigledna nakana legalizacije homoseksualnih odnosa i petljanja s Humanae Vitae,
“Homoseksualci” – i jasno se ne isključuju prakticirajući i samo-normalizirajući homoseksualaci – “imaju darove i kvalitete koje nude kršćanskoj zajednici”.
Van den Aardweg je rekao, “pokušaji unutar Crkve da izmijene doktrinu Humanae Vitae također su snažno motivirani i orkestrirani od strane homoseksualaca.”
Svećenički skandali prikazali su tu činjenicu da postoji nerazmjerno visok postotak sjemeništaraca i svećenika koji su homoseksualci.
“Mnogi od njih su stigli u više razine Crkve”, i “mnogi homoseksualni svećenici imaju ambicioznu težnju za crkvenim karijerama i u tome su uspješni”.
“Postojalo je subverzivno gej umrežavanje unutar Crkve, čak i [na] visokoj razini, radi normaliziranja homoseksualnosti”, tvrdi van denAardweg. Moralni teolozi daju argumente, neki otvoreno, poput Charlesa Currana: “Crkva bi trebala prihvatiti normalnu vrijednost i dobrobit istospolnih odnosa.”
“Općenito govoreći, gej ili pro-gej svećenici ne slažu se s Humanae Vitae i … mnogi disidenti Humanae Vitaesu zagovornici homoseksualaca, iako ne pokazuju svoje prave boje”, rekao je van den Aardweg.
“Budući da su homoseksualci, koji imaju malo afiniteta i razumijevanja za zrelu bračnu ljubav, motivirani u ovom pitanju više egocentričnim osjećajima: Humanae Vitae stoji na putu njihovih vlastitih, sumnjivih ideala”.